Komentarz do “Reguły” św. Benedykta / Rozdział 3
Ilekroć trzeba w klasztorze podjąć jakąś ważną decyzję, niechaj opat zwoła całą wspólnotę i przedstawi jej, o co chodzi. Wysłuchawszy opinii braci, niech ją sam rozważy, a następnie zrobi to, co uzna za bardziej wskazane.
VI-VIII stopień pokory
Najlepszym środkiem, by odzyskać świeży zapał, jest udział w życiu wspólnoty, wykonywanie wszystkiego ze wszystkimi. Święty Benedykt chce, by młodzi naśladowali starszych, tzn. liczących 20–50 lat życia zakonnego, bo ci naprawdę już są „chodzącą regułą” i mają na pewno ducha swego zakonu.
Minuta ze św. Benedyktem #6
Reguła wzywa nas, abyśmy byli jednoznaczni, żeby nasze tak było tak, nie – nie. Żeby nie było drugiego dna w naszych wypowiedziach lub działaniu, lecz byśmy byli jednoznaczni, byśmy stanowili znak dla świata, że Ewangelia jest czymś, czemu warto poświęcić życie.
Życie św. Benedykta z Nursji (ok. 480-547)
Święty zawdzięcza swój ogromny wpływ “Regule”, którą zostawił swym mnichom na Monte Cassino; mniejszą rolę odegrał jego życiorys opowiedziany przez św. Grzegorza w “Dialogach”. Ułożył ją w ostatnich latach swego życia, zaczynając w 540 r., nie od razu, lecz kierując się doświadczeniem, likwidując dostrzeżone luki; poprawiał ją i uzupełniał wielokrotnie.
