Umieszczony przez 14:27 Duchowość monastyczna, Pismo Święte

Od sługi do przyjaciela. Ewolucja bojaźni w drodze do pełni mądrości

Istnieją dwie bojaźni Boże. Pierwsza – bojaźń sługi – jest nazwana początkiem wiedzy i mądrości. Druga – bojaźń przyjacielska – towarzyszy doskonałej mądrości.

Bojaźń Boża początkiem wiedzy (Prz 1,7)

Istnieją dwie bojaźni Boże. Pierwsza – bojaźń sługi – jest nazwana początkiem wiedzy i mądrości. Druga – bojaźń przyjacielska – towarzyszy doskonałej mądrości. Bojaźń sługi jest początkiem mądrości, ponieważ każdego, kto po błędzie występku zdobywa zrozumienie, najpierw opanowuje Boży lęk, gdyż nie chce być prowadzony na męki. Doskonała miłość jednak usuwa tę bojaźń (1 J 4,18). Po nim następuje święta bojaźń Boża, która trwa na wieki wieków. Miłość nie usuwa jej, lecz wzmacnia. Ona sprawia, że dobry syn lęka się, by nawet w małej rzeczy nie obrazić oczu ukochanego Ojca. Tymczasem właściwa sługom bojaźń początkujących martwi się tylko o to, aby dusza nie została ukarana przez zagniewanego Pana. Obie te bojaźnie znikną w przyszłym życiu, a miłość nigdy nie ustaje (1 Kor 13,8), lecz będzie trwała na zawsze w pełni mądrości, czyli poznaniu prawdziwego i jedynego Boga, oraz Tego, którego posłał – Jezusa Chrystusa.

Głupi odrzucają mądrość i dyscyplinę (Prz 1,7)

[Wyżej] powiedział, że mądry, słuchając nauki, stanie się mądrzejszy i, słusznie pojmując, nauczy się kierować swoim postępowaniem. O głupcach mówi natomiast, że nie tylko nie rozumieją mądrości prawdziwej nauki i dyscypliny czystego nawrócenia, lecz nawet gardzą jej poznaniem. Także wtedy, gdy sama Mądrość nauczała w ciele, to wszyscy mądrzy przybiegli do Niej z radością, a faryzeusze i najwyżsi kapłani zlekceważyli Jej zbawienne słowa i czyny. I należy zwrócić uwagę, że „mądry” zapisuje w liczbie pojedynczej, a „głupi” w mnogiej, gdyż głupich jest więcej niż mądrych, a także dlatego, że całe zgromadzenie mądrych zachowuje jedną ścieżkę pobożności, podczas gdy błądzący różnią się nauką i sposobem życia.


Fragment publikacji Komentarze biblijne, tom 1 (Księga Tobiasza, Przysłowia Salomona)


Święty Beda Czcigodny (ok. 672 – 25 maja 735) – mnich opactw w Jarrow i Waermouth w Nortumbrii. Całe życie poświęcił zgłębianiu pism ojców Kościoła i przekazywaniu tej wiedzy rozwijającemu się Kościołowi na Wyspach Brytyjskich. Jest autorem dzieł przyrodniczych, komputystycznych, gramatycznych, historycznych (Historia kościelna ludu angielskiego) oraz licznych komentarzy biblijnych. Za cel stawiał sobie „podążanie śladami ojców” i objaśnianie Pisma Świętego, stosując te same co oni zasady interpretacyjne.


Fot. Marcin Marecik / Na zdjęciu: Fragment kopuły nad kaplicą św. Benedykta w kościele Opactwa Benedyktynów w Tyńcu

(Visited 226 times, 1 visits today)


Jeśli zainteresował Cię nasz materiał, mamy dla Ciebie propozycję! Możesz otrzymywać raz w tygodniu, w sobotę o 19:00, e-mail z najnowszymi artykułami z portalu cspb.pl. Wystarczy, że zapiszesz się do naszych powiadomień poniżej...

Chcesz być na bieżąco z najnowszymi artykułami, informacjami dotyczącymi projektu "Filokalia" oraz nowościami wydawniczymi? Jeśli tak, zapraszamy do odwiedzenia strony internetowej, gdzie znajdziesz formularze do zapisu na nasze newslettery.

Czytelnicy i słuchacze naszych materiałów dostępnych w księgarni internetowej, na stronie cspb.pl, kanale YouTube oraz innych platformach podcastowych mogą być zainteresowani, w jaki sposób mogą nas wesprzeć. Od jakiegoś czasu istnieje społeczność darczyńców, którzy aktywnie i regularnie wspierają nasze działania.

To jest tylko pewna propozycja, możliwość wsparcia — jeżeli uważasz, że to, co robimy, jest wartościowe i chcesz dołączyć do darczyńców, od teraz masz taką możliwość. Z góry dziękujemy za każde wsparcie!

Zamknij