Ponieważ jest to ostatnia księga tego dzieła i skoro po wyjaśnieniu trudniejszych fragmentów, te, które pozostały, są mniej niejasne, to pozwolę sobie prześledzić je z mniejszą uwagą i troską.

Częstokroć w Piśmie Świętym pewne rzeczy alegoryczne opisane są w ten sposób, że wydaje się mimo wszystko, iż zostały wypowiedziane zgodnie z narracją historyczną.

Na wstępie jego księgi twierdzi się o nim, że oddawał się pobożnie składaniu ofiar, sam zaś później wspomina, że był skory do hojności. Pomyślmy więc, jaką mocą obdarzony został ten, którego nawet przywiązanie do tak wielu spadkobierców nie skłoniło do chciwego dzierżenia swego dziedzictwa.