To chyba najtrudniejsze zdanie całej Modlitwy Pańskiej. Wiemy, jak bardzo trudno jest przebaczyć, gdy ktoś zadaje ranę naszemu sercu przez złe słowo, perfidne postępowanie, skrzywdzenie bliskich nam osób. A nawet ktoś, kto przebacza i nie chce się mścić, jest nieraz uważany za słabeusza, za ofiarę, której można napluć w twarz, a która zgadza się pokornie na zniewagi. Starsi pamiętają: gdy w liście biskupów polskich do niemieckich na Tysiąclecie Chrztu Polski znalazło się słowo „przebaczamy”, podniósł się niemal ogólnonarodowy sprzeciw. Także i wielu katolików wołało Nie przebaczamy!. A ówczesny arcybiskup Krakowa, Karol Wojtyła, pytał na Wawelu: To co mieliśmy im powiedzieć? Że nie przebaczamy? To po co było by tysiąc lat chrześcijaństwa w Polsce? Po co nieskończoną ilość razy powtarzane: odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczany? (Cytuję z pamięci) A kiedy do tego doszło i prosimy o przebaczenie, wrzenie doszło szczytu. My prosimy o przebaczenie? Okupantów, morderców, wrogów? Owszem, byli Niemcy, którzy popierali całkowicie wrogość Hitlera względem Polaków i innych narodów, ale byli i tacy, którzy przez niego cierpieli w wyniku tej bandyckiej wojny. A potem, gdy miliony ich wyrzucano z Ziem Zachodnich, wielu niewinnych ucierpiało także od Polaków, żądnych zemsty.
Ale przebaczyć, to nie znaczy pozostawić zła bez kary. Tego domaga się sprawiedliwość. Papież przebaczył temu, który do niego strzelał, ale nie wyciągnął go z więzienia… Istota problemu: Często nie nawrócony krzywdziciel gwiżdże sobie na naszą nienawiść do niego. Natomiast my, jeśli nie wyrwiemy z serca nienawiści czy ostrej złości, schodzimy wprost na poziom krzywdziciela. Wciąż nosimy w sercu cierń, który nam nie pozwala być spokojnym. Poza tym ściągamy na siebie Bożą sprawiedliwość: Odpuść nam, jako i my. Mocnego człowieka stać na przebaczenie, słabego tylko na nienawiść.
A może okres próby w czasie pandemii ma służyć pełnemu oczyszczeniu naszego serca? Dzisiaj, gdy słyszymy Jego głos, nie zatwardzajmy serc naszych. Bo możemy nie znaleźć czasu na nawrócenie. Oby nie było za późno!
Fragment książki Przestań narzekać, zacznij żyć. Część 4
Leon Knabit OSB – ur. 26 grudnia 1929 roku w Bielsku Podlaskim, benedyktyn, w latach 2001-2002 przeor opactwa w Tyńcu, publicysta i autor książek. Jego blog został nagrodzony statuetką Blog Roku 2011 w kategorii „Profesjonalne”. W 2009 r. został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Fot. Kazimierz Urbańczyk
Jeśli zainteresował Cię nasz materiał, mamy dla Ciebie propozycję! Możesz otrzymywać raz w tygodniu, w sobotę o 19:00, e-mail z najnowszymi artykułami z portalu cspb.pl. Wystarczy, że zapiszesz się do naszych powiadomień poniżej...
Chcesz być na bieżąco z najnowszymi artykułami, informacjami dotyczącymi projektu "Filokalia" oraz nowościami wydawniczymi? Jeśli tak, zapraszamy do odwiedzenia strony internetowej, gdzie znajdziesz formularze do zapisu na nasze newslettery.
Czytelnicy i słuchacze naszych materiałów dostępnych w księgarni internetowej, na stronie cspb.pl, kanale YouTube oraz innych platformach podcastowych mogą być zainteresowani, w jaki sposób mogą nas wesprzeć. Od jakiegoś czasu istnieje społeczność darczyńców, którzy aktywnie i regularnie wspierają nasze działania.
To jest tylko pewna propozycja, możliwość wsparcia — jeżeli uważasz, że to, co robimy, jest wartościowe i chcesz dołączyć do darczyńców, od teraz masz taką możliwość. Z góry dziękujemy za każde wsparcie!
