Święty Benedykt zaczął swą naukę o pokorze od bojaźni, a skończył ją na miłości. Rozdział 7 jest arcydziełem ascetyki wewnętrznej: jego punktem wyjścia jest bojaźń Boża, a wykończeniem doskonała miłość. Bojaźń bowiem prowadzi do głębokiej miłości – jest to nieraz dziełem całego niemal życia.

Jako mnich człowiek powołany do uwielbienia Boga spełnia posługę aniołów. Bojaźń Boża liczy się z cnotą religijności. Polega ona na głębokim szacunku wobec Boga. Uznajemy w Nim Istotę Najdoskonalszą, której przystoi hołd uwielbienia, przebłagania, dziękczynienia.

Rozdział 2 Reguły podaje przełożonemu pełną wizję przełożeństwa, stanowiąc pod tym względem doskonale dopracowane arcydzieło. Ciekawe, że nawet ludzie świeccy, na przykład właściciele wielkich przedsiębiorstw w Belgii, czytają ten rozdział, szukając w nim wiedzy o sposobie rządzenia.