Bóg chciał, żeby człowiek był kimś, kto jest sobą, kto ma samoświadomość, wolność, zdolność rozstrzygania o sobie, jednak tak stworzony człowiek nie jest w stanie się w pełni zrealizować, względnie nie jest w stanie być naprawdę sobą, inaczej jak tylko w szczerym, bezinteresownym darze z siebie samego. Tylko w geście miłości, bo ona jest tym szczerym, bezinteresownym darem z siebie, możemy stać się sobą. Brzmi to paradoksalnie, bo patrząc na świat materialny, widzimy, że im więcej weźmiemy ze spiżarki towaru, tym mniej go w niej będzie aż do jej całkowitego ogołocenia. Im więcej weźmiemy, tym mniej tam zostanie. Taka logika się nam narzuca. Natomiast w przypadku człowieka, w perspektywie jego zrealizowania się, jest dokładnie odwrotnie: tylko w tym geście szczerego daru z siebie człowiek może stać się sobą. I tak rzeczywiście jest, kiedy myślimy np. o relacjach międzyludzkich. Im bardziej matka kocha swoje dziecko i jest dla dziecka, im bardziej poświęca siebie dla niego, tym bardziej jest matką, jest sobą jako matka. Im bardziej żona kocha męża i jest dla niego, tym bardziej jest żoną, a on im bardziej kocha żonę, tym bardziej jest mężem swojej żony, odnajdując w tym swoją tożsamość. Widać stąd, jak przez dar z siebie dla drugiego realizujemy swoją tożsamość. A we wzajemności oboje realizują siebie. Mężczyzna staje się mężem, dojrzałym mężczyzną, uzyskując swoją męską tożsamość dzięki kobiecie, a ona swoją dojrzałą kobiecość jako żona dzięki mężowi. We wzajemnym darze z siebie dojrzewa ich kobieca i męska osobowość. Można nawet powiedzieć, że im bardziej mężczyzna kocha swoją żonę, im bardziej jest dla niej, czyli jest właśnie mężem, tym bardziej staje się sobą – prawdziwym mężczyzną i tym bardziej żyje, jest szczęśliwy, gdyż się realizuje w tym, kim jest. I oczywiście odwrotnie w odniesieniu do kobiety / Włodzimierz Zatorski OSB, fragment książki Kryzys małżeństwa?
Włodzimierz Zatorski OSB – urodził się w Czechowicach-Dziedzicach. Do klasztoru wstąpił w roku 1980 po ukończeniu fizyki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Pierwsze śluby złożył w 1981 r., święcenia kapłańskie przyjął w 1987 r. Założyciel i do roku 2007 dyrektor wydawnictwa Tyniec. W latach 2005–2009 przeor klasztoru, od roku 2002 prefekt oblatów świeckich przy opactwie. Autor książek o tematyce duchowej, między innymi: “Przebaczenie”, “Otworzyć serce”, “Dar sumienia”, “Milczeć, aby usłyszeć”, “Droga człowieka”, “Osiem duchów zła”, “Po owocach poznacie”. Od kwietnia 2009 do kwietnia 2010 przebywał w pustelni na Mazurach oraz w klasztorze benedyktyńskim Dormitio w Jerozolimie. Od 2010 do 2013 był mistrzem nowicjatu w Tyńcu. W latach 2013-2015 podprzeor. Pełnił funkcję asystenta Fundacji Opcja Benedykta. Zmarł 28 grudnia 2020 r.
Fot. Marcin Marecik
Jeśli zainteresował Cię nasz materiał, mamy dla Ciebie propozycję! Możesz otrzymywać raz w tygodniu, w sobotę o 19:00, e-mail z najnowszymi artykułami z portalu cspb.pl. Wystarczy, że zapiszesz się do naszych powiadomień poniżej...
Chcesz być na bieżąco z najnowszymi artykułami, informacjami dotyczącymi projektu "Filokalia" oraz nowościami wydawniczymi? Jeśli tak, zapraszamy do odwiedzenia strony internetowej, gdzie znajdziesz formularze do zapisu na nasze newslettery.
Czytelnicy i słuchacze naszych materiałów dostępnych w księgarni internetowej, na stronie cspb.pl, kanale YouTube oraz innych platformach podcastowych mogą być zainteresowani, w jaki sposób mogą nas wesprzeć. Od jakiegoś czasu istnieje społeczność darczyńców, którzy aktywnie i regularnie wspierają nasze działania.
To jest tylko pewna propozycja, możliwość wsparcia — jeżeli uważasz, że to, co robimy, jest wartościowe i chcesz dołączyć do darczyńców, od teraz masz taką możliwość. Z góry dziękujemy za każde wsparcie!
