Trójca Święta to też wielka tajemnica wiary. Poznamy ją w pełni dopiero, gdy przejdziemy na drugi brzeg. A teraz wierzymy, bo jest to prawda objawiona w Piśmie świętym, którą Kościół do wierzenia podaje. I powstaje pytanie: a dlaczego dzisiaj tyle niewiary. W całej Europie jest źle, a w Polsce nie lepiej. Usuwa się Boga i Jego prawa, a na Jego miejsce wprowadza się prawa człowieka. A wprowadzanie w życie tych „praw człowieka” kończy się w praktyce często jeszcze większym skrępowaniem, a nawet wprost niewolą. My duchowni i świeccy, mamy polecenie przekazane nam przez Jezusa: „Idźcie i nauczajcie”. Nie możemy pozostawać bierni wobec szerzącego się bezbożnictwa. Św. Paweł pisał: „Biada mi, gdybym nie głosił Ewangelii”. A wtedy nie było wcale łatwo. Większość Żydów, przywiązana do Starego Testamentu, ani słyszeć nie chciała o Bogu w Trójcy jedynym, o Mesjaszu Zbawicielu, który zamiast zbrojnie wypędzić rzymskich okupantów, wołał, że jest cichy i pokornego serca, a dla pogan nauka apostołów, zwłaszcza o zmartwychwstaniu była głupstwem. Ale szli, głosili i nawet ginęli śmiercią męczeńską za wyznawanie wiary w Jezusa Zbawiciela. My dzisiaj musimy zwrócić uwagę na trzy sprawy: modlitwa, słowo i czyn.
1. Modlitwa. Jeśli naprawdę wierzymy w Boga i Bogu, to rozmawiajmy z Nim. Prywatnie i wspólnie, w domu i w kościele. Tak, jak umiemy, po swojemu, albo korzystając z tylu modlitw napisanych. Matka Boża w Medjugorie powiedziała: „Osoba, która się modli, nie boi się przyszłości”. Nie bójmy się pobożności, bo za zdrową pobożnością idzie i życie po Bożemu.
2. Słowo. Nasze każde słowo powinno nieść nadzieję. Nie narzekanie i biadolenie i pretensje do Boga, do ludzi i całego świata. Zwłaszcza w swoim domu. Pokrzepiajmy się wzajemnie, nie czepiajmy się byle czego, ale ułatwiajmy sobie przeżycie tego, co w tej chwili jest trudne.
3. Czyn. „Patrzcie, jak oni się miłują” mówili Żydzi i poganie, patrząc na życie pierwszych chrześcijan. Oby i o nas tak mówili dzisiaj ci, którzy stoją z boku, a może zazdroszczą nam wiary. Wtedy wypełnimy nakaz Chrystusa i dzięki nam Kościół będzie rósł, zamiast się kurczyć. Co daj Boże!
Fragment książki Przestań narzekać, zacznij żyć. Część 4
Leon Knabit OSB – ur. 26 grudnia 1929 roku w Bielsku Podlaskim, benedyktyn, w latach 2001-2002 przeor opactwa w Tyńcu, publicysta i autor książek. Jego blog został nagrodzony statuetką Blog Roku 2011 w kategorii „Profesjonalne”. W 2009 r. został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Fot. Borys Kotowski OSB
Jeżeli chcesz być na bieżąco z materiałami, które publikujemy i udostępniamy, proponujemy zapisanie się na codzienny newsletter.
Czytelnicy i słuchacze naszych materiałów dostępnych w księgarni internetowej, na stronie cspb.pl, kanale YouTube oraz innych platformach podcastowych mogą być zainteresowani, w jaki sposób mogą nas wesprzeć. Od jakiegoś czasu istnieje społeczność darczyńców, którzy aktywnie i regularnie wspierają nasze działania.
To jest tylko pewna propozycja, możliwość wsparcia — jeżeli uważasz, że to, co robimy, jest wartościowe i chcesz dołączyć do darczyńców, od teraz masz taką możliwość. Z góry dziękujemy za każde wsparcie!
