Gdy zło zostało rozpoznane przez duszę, jest przez nią nienawidzone, jak wyjątkowo cuchnący dziki zwierz. Gdy jednak nie zostało rozpoznane, jest kochane przez tego, kto go nie rozpoznaje. I trzyma go ono jako jeńca, zniewolonego kochanka. Opętany i nieszczęsny ani nie widzi, co dla niego korzystne, ani tego nie zna, lecz sądzi, że zło go ozdabia, i chlubi się nim / Pseudo-Antoni Wielki, Naszego w gronie świętych Ojca Antoniego Wielkiego pouczenia o zachowaniu ludzi i właściwym sposobie postępowania, [w:] Pseudo-Antoni Wielki. Izajasz Anachoreta. Wybór tekstów z I tomu Filokalii, przekład: C. Dobak, redakcja, komentarze i słownik: S. Hiżycki OSB, Wyd. Tyniec, Kraków 2017, s. 63 /.
Święty Paweł pisał, że „szatan podaje się za anioła światłości”. Czyli zło może wydawać się jako coś dobrego. Dzieje się tak wtedy, gdy człowiek nie potrafi rozróżnić pomiędzy dobrem a złem. Wtedy, jak mówi Pseudo-Antoni, zło „jest kochane przez tego, kto go nie rozpoznaje”. Traktowane jest ono bowiem jako dobro.
W człowieku zaś jest naturalna skłonność do podążania za tym, co dobre, bez względu na to, czy ono rzeczywiście nim jest. Ze względu na niewiedzę, niezdolność rozeznania, brak dobrej woli, dążenie do prawdy, może uznać coś złego za dobrego. W takim przypadku trudno o prawdę i bycie świadkiem prawdy oraz ukazanie prawdy innym.
Zło jest ciemnością, jest przeciwieństwem dobra, prawdy, pokoju, wolności, miłości, radości. To przynależność do tego, co zniewala, do nieszczęścia, do smutku, do śmierci. Prawdziwe dobro jest zawsze wolne, piękne i przejrzyste.
Nowonarodzony Chrystus jest słowem, które było na początku u Boga (zob. J 1,1). Wszystko przez nie się stało (zob. J 1,3). W Nim było życie, a życie było światłością ludzi, a światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła (J 1,4-5). Ta światłość oświeca każdego człowieka, gdy na świat przychodzi (zob. J 1,9). Świat, a więc i człowiek może jednak nie poznać tej światłości (zob. J 1,10).
Modlitwa Jezusowa jest wejściem w światłość, która w ciemności świeci. Jest pragnieniem przebywania w tej światłości. Tylko w świetle można rozpoznać rzeczywistość taką, jaka jest. Wszelka ciemność utrudnia poznanie i dotarcie do prawdy.
Modlitwa Jezusowa to rozpoznanie prawdziwego światła, które świeci w ciemności.
Brunon Koniecko OSB – urodził się w 1983 r. w Białymstoku. Jest absolwentem administracji Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie. Od 2012 profes opactwa tynieckiego. W latach 2011-2016 pracował w Wydawnictwie Benedyktynów Tyniec. Od 2015 r. jest sekretarzem kapituły klasztoru tynieckiego. Prowadzi rekolekcje „Oddychać Imieniem. Modlitwa Jezusowa” w Tyńcu. Autor książek: Medytować to…, Nie żartujcie sobie z Bóstwa!, Modlitwa Jezusowa. Przewodnik po rekolekcjach Oddychać Imieniem
Za pomocą newslettera chcemy się kontaktować, aby przesyłać teksty, nowości wydawnicze i ogłoszenia, które dotyczą naszego podwórka. Planujemy codzienną wysyłkę takiego newslettera.
Jeżeli chcesz otrzymywać powiadomienia o nowych artykułach z naszego portalu CSPB możesz skorzystać z propozycji zapisania się do systemu Feedburner, za pomocą którego, codziennie między godziną 20:00 a 23:00 otrzymasz e-maila z listą linków najnowszych wpisów, które ukazały się w danym dniu... Zapisz się do powiadomień
