Pierwsze w historii Statuty Oblatów Świeckich wszystkich benedyktyńskich klasztorów zatwierdził – na prośbę ówczesnego Opata Prymasa, O. Hildebranda de Hemptine – papież święty Pius X w roku 1904.
Po II Soborze Watykańskim Statuty oblatów opierały się na zaleceniach rzymskiej Kongregacji Zakonów i Instytutów Świeckich skierowanych do opata w Parmie – odnoszących się jednak do instytucji oblatów w całym Zakonie.
Pierwsze opracowanie Statutów Oblatów Świeckich Opactwa Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Tyńcu nastąpiło po ukazaniu się w roku 1983 Kodeksu Prawa Kanonicznego, promulgowanego przez papieża Jana Pawła II i zostało dostosowane szczególnie do kanonów 298–329.
Rys historyczny
Oblacja benedyktyńska sięga swymi początkami czasów samego św. Benedykta. W jego Regule Mnichów – jak również w Drugiej Księdze Dialogów św. Grzegorza Wielkiego, biografa Patriarchy Mnichów Zachodu – czytamy o dzieciach, które chrześcijańscy rodzice oddawali do klasztoru, poświęcając je Bogu. Akt ten określano łacińskim słowem oblatio – „oddanie, ofiarowanie, poświęcenie”.
W miarę jednak upływu wieków „oblacja” zaczyna oznaczać akt, mocą którego mężczyźni i kobiety oddają swoje usługi i siebie samych klasztorowi, poddając się też całkowicie jego kierownictwu duchowemu.
W ten sposób powstał specyficzny typ duchowości ludzi żyjących normalnie w świecie, opierających wszakże swój styl życia chrześcijańskiego na pełnej mądrości i wewnętrznej harmonii Regule św. Benedykta – oraz na tym wszystkim, co wynika z bezpośrednich kontaktów z konkretną rodziną zakonną, do której – przez złożenie oblackich przyrzeczeń – zostali niejako wszczepieni.
Rozdział I: Oblacja
1. Oblacja jest religijnym aktem publicznym, przez który chrześcijanin oddaje się Bogu i włącza się w sposób rzeczywisty do konkretnej rodziny benedyktyńskiej, jakkolwiek w sposób inny niż w wypadku osób składających śluby lub dopuszczanych do oblatury regularnej. Jego zobowiązania chrzcielne – powtórzone zdecydowanie przy bierzmowaniu i corocznie powtarzane w Wigilię Paschalną – nabierają teraz charakteru dodatkowego: konsekracji Bogu według ducha Reguły św. Benedykta.
2.1 Oblatem może być chrześcijanin świecki tak stanu wolnego, jak i żyjący w małżeństwie, a także kapłan diecezjalny. Pozostając w swoim środowisku, znajduje on – przez złączenie ze wspólnotą monastyczną – ukierunkowanie swojego życia charakterystyczne dla chrześcijan żyjących duchem Reguły św. Benedykta. Czuje się pobudzony do nieustannych wysiłków, by prawdziwie odpowiedzieć na wezwanie Boże do pełni ewangelicznej świętości: do bardziej konsekwentnego „szukania Boga” niż to czynił uprzednio.
2.2 Prefekt oblatów, działając w porozumieniu ze wspólnotą oblatów, może nadać tytuł oblata honorowego osobie zasłużonej dla tej wspólnoty.
3.1 Nie mogą być dopuszczane do oblacji osoby, które nie ukończyły jeszcze 18. roku życia. Według tradycji Opactwa nie dopuszcza się do oblacji osób, które należą już do jakiegoś trzeciego zakonu lub bractw podobnych.
3.2 Opat udziela dyspensy od przyrzeczeń oblackich w wypadku zgłoszenia przez oblata ugruntowanego zamiaru przystąpienia do innego stowarzyszenia wiernych działającego w oparciu o normy tytułu V Księgi II Kodeksu Prawa Kanonicznego.
4. Do oblacji należy przystępować z pełną świadomością zobowiązań, jakie z niej wynikają. Są one ukazane poniżej w Rozdziałach II i III.
Pragnący przyłączyć się do tynieckiej wspólnoty w charakterze oblata, wobec zgromadzonych oblatów składa podanie o przyjęcie na okres próby do wspólnoty oblatów, wręczając je prefektowi oblatów. Następuje okres formacji, który ma na celu przede wszystkim pogłębienie znajomości Reguły oraz intensywne dostosowywanie swego postępowania do jej ducha. Wymagane jest uczestniczenie w braterskich spotkaniach oblatów, które odbywają się w Tyńcu normalnie raz na miesiąc. Zaleca się także udział w liturgii klasztoru w zakresie, jaki jest możliwy dla oblata.
Ten okres formacyjny – zwany inaczej „nowicjatem oblackim” – trwa przynajmniej jeden rok.
5. Po okresie próby – o ile proszący o przyjęcie do grona oblatów wypełnił stawiane mu warunki – może być dopuszczony do składania przyrzeczeń oblackich. Jeżeli jednak kandydat na oblata bez słusznej przyczyny lub bez powiadomienia o takiej przyczynie prefekta oblatów albo koordynatora grupy oblatów zaniecha kontaktów z tymi przełożonymi przez okres półroczny, prefekt oblatów za wiedzą wspólnoty oblatów usuwa kandydata z grona nowicjuszy oblackich. Nie wyklucza to możliwości ponownego ubiegania się o dopuszczenie do oblacji.
6. Chociaż oblacja nie jest ślubem, ma jednak charakter trwałego przyrzeczenia składanego Bogu. Jej nieprzestrzeganie jest na pewno niedoskonałością w miłości, nie pociąga wszakże za sobą winy rozumianej jako grzech śmiertelny; może być jednak grzechem powszednim.
7. Jakkolwiek oblacja w Tyńcu stanowi podstawę dla duchowej łączności i przynależności do monastycznej wspólnoty tynieckiej – za pośrednictwem jednak tej wspólnoty włącza do całego Zakonu Benedyktyńskiego.
8. Dokument oblacji przechowywany jest w archiwum Opactwa. Znajduje się w nim również wykaz wszystkich oblatów.
9. Każdy też inny dom benedyktyński – męski czy żeński – może przyjmować oblatów i oblatki.
10. Oblat ma prawo ubiegać się o okresowy pobyt w klasztorze tynieckim w charakterze „stażysty”. Dotyczy to mężczyzn. Paniom proponujemy podobny pobyt w domach sióstr.
Fragment Statutów Oblatów Świeckich Opactwa Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Tyńcu, które zostały wydane w publikacji Przewodnik benedyktyńskiego oblata.
Kontakt
Wspólnota oblatów benedyktyńskich jest otwarta na wszystkich, którym bliska jest duchowość benedyktyńska, a nie odczytują w swoim życiu powołania do życia monastycznego. Osoby zainteresowane naszą wspólnotą zapraszamy do kontaktu pod adresem: oblaci@benedyktyni.pl
Fot. Marcin Marecik
Jeśli zainteresował Cię nasz materiał, mamy dla Ciebie propozycję! Możesz otrzymywać raz w tygodniu, w sobotę o 19:00, e-mail z najnowszymi artykułami z portalu cspb.pl. Wystarczy, że zapiszesz się do naszych powiadomień poniżej...
Chcesz być na bieżąco z najnowszymi artykułami, informacjami dotyczącymi projektu "Filokalia" oraz nowościami wydawniczymi? Jeśli tak, zapraszamy do odwiedzenia strony internetowej, gdzie znajdziesz formularze do zapisu na nasze newslettery.
Czytelnicy i słuchacze naszych materiałów dostępnych w księgarni internetowej, na stronie cspb.pl, kanale YouTube oraz innych platformach podcastowych mogą być zainteresowani, w jaki sposób mogą nas wesprzeć. Od jakiegoś czasu istnieje społeczność darczyńców, którzy aktywnie i regularnie wspierają nasze działania.
To jest tylko pewna propozycja, możliwość wsparcia — jeżeli uważasz, że to, co robimy, jest wartościowe i chcesz dołączyć do darczyńców, od teraz masz taką możliwość. Z góry dziękujemy za każde wsparcie!
