Złożoność tego grzechu sprawia, że nie mamy polskiego słowa na jego określenie. Św. Grzegorz Wielki sprowadza go do lenistwa, co jednak nie wyczerpuje jego specyfiki. U Ewagriusza acedia jest „osłabieniem duszy”, którego przejawy uderzają swą sugestywnością, jak i idącymi konsekwencjami.

W ten sposób ryzykujemy jednak zatracenie subtelnej proporcji między materią i duchem w naszym życiu. To zagraża naszemu dążeniu do Pana Boga, w pierwszym rzędzie poprzez utratę wrażliwości na potrzeby innych…

Grzech jest kiepską karykaturą Pana Boga. Stara się do nas przybliżyć i wziąć w posiadanie, by nam było do Pana Boga dalej. Wystarczy jednak z naszej strony nieco uwagi, inteligencji i wyobraźni – czyli najpiękniejszych owoców łaski, aby nie tylko unieszkodliwić grzech, lecz walkę z nim potraktować jako szansę spotkania z Panem Bogiem…